DE OPERA

 

Samenvatting | Morele overwegingen | Dramaturgische aantekeningen | Muzikale notities

 

In lijn met het libretto is de muzikale toon overwegend duister en dreigend. De bijna onhoorbare roffel op de grote trom (een angstaanjagend geluid, dat men nauwelijks hoort, maar wel voelt in zijn maag) waarmee de Ouverture opent, zet de toon voor alles wat hierna komt: een onbestemde dreiging die uiteindelijk alles en iedereen zal wegvagen.

 

Ondanks dit sombere gegeven zijn er in de opera toch momenten waarin de tekst en de muziek ruimte geven voor lyriek of voor een sarcastisch soort vrolijkheid. Zo zingt Roland een loflied over de betoverende eigenschappen van die sympathieke man ‘die ons allen leiden kan’. Verder is er een geestige scène met een parodie op een suikerzoet lied van Zara Leander. Roland zingt het lied in al z’n onverdraaglijke Schmalz, terwijl Dieter hem honend nabauwt: “… de filmster als Faust … de Nazi-Mephisto hanteert het verlangen naar vrede op listige wijze … “.

 

Componist René Samson heeft zich laten inspireren door de grote opera’s van Alban Berg; in het bijzonder door de manier waarop Berg een atonaal idioom hanteert dat op bedrieglijke wijze balanceert op de rand van de tonaliteit. Zie verder www.renesamson.nl