HOME     CONTACT

'Het is complete bagger maar ik zie dat je talent hebt,’ zei ze

Het keerpunt kwam toen ik meedeed aan een masterclass voor fluitisten. Een student speelde een

bekende etude. Dat deed hij goed maar nogal fantasieloos. De docent zocht naar iets om de fantasie

van de student te prikkelen en zei: “Stel je voor dat je op een podium staat en een fluitconcert speelt.

Alleen, de orkestpartij hoor je enkel in je hoofd”. Ik kende de bewuste etude heel goed zodat ik de

opmerking van de docent goed kon plaatsen. Ik dacht: “Verrek, het klopt: die componist is de

orkestpartij gewoon vergeten te schrijven”. In een opwelling ben ik met diezelfde etude aan de slag

gegaan en heb ik tijdens een vakantie de ontbrekende orkestpartij geschreven. Via via kwam ik in

contact met iemand die compositie en koordirectie had gestudeerd. Zij bekeek mijn gekrabbel, belde

me op en zei: “Het is complete bagger, maar ik zie wel dat je talent hebt”. Een jaar lang heeft ze me

les gegeven, waarbij ik steeds ambitieuzer werd. Toen verwees ze me door naar een

beroepscomponist om me verder te helpen.

 

Interview met René Samson, componist

 

“Ik ben jarenlang werkzaam geweest als chemicus. Daarnaast ben ik altijd al met muziek bezig geweest. Ik speelde van kleins af aan blokfluit, dwarsfluit en piano, zat als fluitist in diverse amateurssymfonieorkesten en kamermuziekensembles. Op een bepaald moment had ik het gevoel dat ik tegen mijn plafond aan zat. Ik wilde meer, maar wist niet hoe ik dat met mijn fluitspel verder vorm kon geven.

 

Mijn eerste concert

Mijn grote probleem was: ik componeerde het ene imaginaire meesterwerk na het andere maar er

werd nooit iets uitgevoerd. Ik worstelde met de vraag hoe ik goede professionele musici zover kon

krijgen om mijn muziek te spelen. Ik benaderde het Bridge Ensemble, bestaande uit violiste Jacobien

Rozemond, celliste Doris Hochscheid en pianist Frans van Ruth, en liet hun wat van mijn werk zien. Ik

vroeg of er dingen bij waren die ze zouden willen uitvoeren. Zij zeiden geen nee. Rond mijn vijftigste

verjaardag heb ik mijn eigen concert georganiseerd met het Bridge Ensemble. Dit concert en de CD

die ik van dit concert heb laten maken waren het begin van allerlei moois. Met de leden van het

Bridge Ensemble ontwikkelde zich een intensieve samenwerking. En door de CD-opname kreeg ik

toegang tot allerlei andere musici die muziek van mij begonnen uit te voeren.

 

Een zacht tromgeroffel

Toen Olaf mij benaderde voor Het Ware Geweld werkte zijn gedrevenheid direct heel aanstekelijk op

me. In het begin heb ik een jaar lang niets anders gedaan dan boeken lezen over de Tweede

Wereldoorlog. Wat mij vooral trof was de sfeer van een langzaam naderend onheil dat ten slotte

iedereen – slachtoffers zowel als daders – meesleurde in de ondergang. Hoe vertaal je zo’n sfeer in

klanken? Mijn ervaring als componist is dat dat beter lukt met fluisterzachte geluiden dan met een

hoop herrie. Stel je zo’n enorm grote trom voor die je bespeelt met stokken met een vilt-omwonden

kop. Een goede slagwerker kan een hele zachte roffel slaan op zo’n instrument. Een roffel die je niet

hoort maar wel voelt in je middenrif. Dit soort klanken zijn uiteindelijk sfeerbepalend geworden voor

de opera.

 

 

Powered by LEntl JV Networks