DE OPERA

HET VERHAAL, ACHTERGROND, COMPOSITIE

VOORSTELLINGEN

INFO + KAARTEN

WILT U ONS STEUNEN?

NOODZAAK, DONATIES, ANBI-STATUS

Interview met Jacobien Rozemond, violiste

 

“Ik kom uit een gezin waar iedereen een instrument bespeelde. Ik speelde viool en droomde erover om er meer mee te doen maar sprak er eigenlijk niet over. Tot mijn zus naar het conservatorium ging. Toen besefte ik: “dat kun je dus gewoon doen!” Ik ben steeds intensiever gaan spelen. Mijn leraar heeft me laten voorspelen bij Davina van Wely, destijds een vermaard  vioolpedagoge in Nederland. Zij nam me aan en daarna stroomde ik vrij makkelijk door naar het conservatorium.”

 

Van schnabbel tot samenwerking met René Samson

Vijftien jaar geleden benaderde René het Bridge Ensemble waarin ik toen speelde. Of we zijn muziek wilden spelen. We kenden hem niet en ook zijn muziek niet. En het kan heel ellendig uitpakken als je zo’n schnabbel aanneemt. We kwamen al heel snel tot de conclusie dat we het heel goede muziek vonden. We waren aangenaam verrast. We speelden de Montale-liederen en een pianotrio. En vooral van de Montale-liederen waren we enorm onder de indruk. Zo eigen en origineel. Echt nieuw. Modern. En waar ik normaalgesproken wel eens moeite heb bij moderne muziek om er een touw aan vast te knopen heeft René een taal die heel direct tot het hart  spreekt. De expressie, de emotie,….. Het was hard werken om zijn muziek onder de knie te krijgen want ze is zeker niet makkelijk speelbaar. Het vraagt tijd en veel repeteren om inzicht te krijgen in de partituur en echt goed samen te spelen. René’s muziek is uitdagend maar wel speelbaar.

 

Hij kruipt in de inhoud

Na dat eerste concert gaven Doris en Frans een compositieopdracht aan René. Ik gaf hem daarnaast, zonder van hun actie op de hoogte te zijn, een opdracht voor een solocompositie. Ik wilde een project doen rond het thema “Duizend-en-één nacht”. René is echt in dit thema gedoken. Hij verwerkte er een Indiase raga in en ook een Joods-Jemenitisch lied. Toch is het uiteindelijk een typisch Westers stuk geworden. Het aardige bij hem is: je weet nooit wat je van hem krijgt; hij duikt in de achtergrond, kruipt in de inhoud en is niet voorspelbaar. Hij is een echte kunstenaar. Deze twee opdrachten zijn samen met de Montale-liederen op CD uitgebracht. De CD werd heel goed ontvangen in de pers. Als ik de CD aan geïnteresseerde collega’s geef komen daar vaak nieuwe opdrachten uit voort, zowel voor René als voor mij. Uit die ene samenwerking is dan ook veel opgebloeid.

We vinden elkaar in de liefde waarmee we dingen aanpakken. Heel zorgvuldig en echt vanuit het hart. Daarnaast is er een bijzondere persoonlijke klik. “

 

Kapitaalvernietiging

De huidige tijd is voor veel musici en componisten pittig. De ene componist krijgt subsidie voor zijn werk, de ander niet. Daar spelen soms moeilijk te vatten elementen een rol. Nieuwe dingen, echt leuke projecten, worden nu vaak gecanceld. Er is een kaalslag gaande. Doodzonde. Veel ensembles moeten het doen met minder of geen subsidie, zelfs ensembles met een international statuur. Er lijkt een soort nonchalance te zijn. Vakkundigheid, kunst, al die expertise die in jaren en jaren is opgebouwd wordt teniet gedaan. En het is zo gek. Je gaat toch ook niet de Amsterdamse grachtengordel droogleggen omdat het energiezuiniger is om nieuwe gebouwen neer te zetten? Ik zie om me heen dat iedereen geraakt wordt. Er is stevig gesneden en gefuseerd in de orkesten maar ook in de kamermuziek zie je dat veel organisaties de deuren moeten sluiten vanwege geldgebrek. Dat treft veel kleine zalen waar mensen bijvoorbeeld op een zondag naar een mooi strijkkwartet kunnen luisteren. Door heel het land heen gebeurt dit. En die plekken zijn juist zo verweven met de samenleving.

 

Nieuwe initiatieven, nieuwe financieringsvormen

Op dit moment zie je gelukkig ook nieuwe dingen ontstaan. Initiatieven van kunstenaars die zonder ondersteuning uit de grond worden getrokken. Zoals Splendor, een gebouw in Amsterdm dat door een aantal vrijwilligers is geschilderd en opgeknapt  ook door de musici zelf die zich hebben ingekocht om te zorgen dat alle kunstvormen binnen de muziek een nieuw, inspirerend podium vinden. Het wegvallen van subsidies betekent wel een toenemende afhankelijkheid van private personen en fondsen die in deze tijd helaas ook minder geld beschikbaar hebben. “

 

 

foto: Camilla van Zuylen